“फक्त माणूस म्हणून…” हा कवितासंग्रह स्त्री-पुरुष, नाती, अपेक्षा, वेदना आणि माणूस म्हणून जगताना होणाऱ्या अंतर्गत संघर्षांचा प्रामाणिक आवाज आहे.

या कविता कुणाला दोष देत नाहीत, तर समजून घेण्याचा प्रयत्न करतात —
स्वतःला, नात्यांना आणि समाजाला.

मूक राहिलेल्या भावना, न बोललेली दुःखं आणि हळूच उमलणारी आशा —
या सगळ्यांचा हा एक शांत संवाद आहे