असं म्हणतात गोष्टी जशा दिसतात, तशा त्या नसतात. बरेचदा हे वाक्य अयोग्य ठरते. परंतू कधी कधी वास्तवीक जीवनात असे प्रसंग समोर येतात, ज्या सत्य आणि असत्य ओळखने अशक्य असते.
असेच काहीसे झाले सेल नंबर ४४ सोबत. सेल म्हणजे मनोरुग्णांची वैयक्तीक खोली आणि साध्या भाषेत सांगायचं झालं तर मनोरूग्णांचे तुरूंग. अतीहिंसक आणि अतीगंभीर रुग्णांना अशा सेलमध्ये ठेवले जायचे. त्यापैकी सेल नंबर ४४ हा कुख्यात होता. कारण बऱ्याच वर्षांपुर्वी सेल नंबर ४४ मधल्या रुग्णाचा पळुन जाण्याच्या प्रयत्नात अपघात झाला आणि त्यात त्याचा मृत्यु झाला होता. परंतू त्याने सेल नंबर ४४ ला स्वतःचे घर म्हणुन स्विकारले होते आणि मरण्यापुर्वी त्या सेलच्या भिंतीवर - “जगातील सर्वात सुरक्षीत जागा आपले घर असते.” असे रक्ताने लिहिले होते. सगळ्यांनाच वाटत होतं की तो त्या सेलला सोडून कधी गेलाच नाही. त्याचं अस्तित्व अजुनही त्याच सेलमध्ये असल्याचे तिथल्या कर्मचाऱ्यांना जाणवायचे.
परंतू खरंच असं असेल का... अमेय नावाचा एक इन्टर्न डॉक्टर त्या मनोरुग्णालयात जॉईन होतो आणि हळुहळु त्याला हॉस्पीटलमध्ये चाललेला प्रकार समजायला लागते. तो त्या हॉस्पीटलमधले रहस्य शोधण्यात यशस्वी होतो का, नक्की त्या हॉस्पीटलमध्ये काय चालू आहे, आणि सेल नंबर ४४ चा भूतकाळ त्याच्या वर्तमानकाळाला जबाबदार आहे का, या गोष्टींमुळे कथेतले रहस्य आणखीनच वाढत जाते. अमेयला प्रत्येक प्रसंगामध्ये रहस्य आणि त्या रहस्या मागचे उत्तर दोन्ही एकाच वेळी मिळत जाते. मात्र तो कितपत त्याला समजु शकतो आणि तो कसा त्या हॉस्पीटलमधुन बाहेर पडतो हे या कथेचे वैशिष्ठ्य आहे.