తెలుగు గడ్డపై పుట్టడం నిజంగా నా పూర్వజన్మ పుణ్యఫలం. తెలుగు భాషంటే మిక్కిలి మక్కువ నాకు. కవితలు రాయడం అంటే చాలా ఇష్టం. తెలుగు కవుల అడుగుజాడల్లో నడవాలని చిన్నప్పటినుండి కోరిక. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే తెలుగు భాష నా ఊపిరి. చదువుకునే రోజులనుండి చిన్న చిన్న కవితలు రాసుకుంటూ 'భారతి’ వంటి సాహితీ పత్రికలలో అవి అచ్చయినపుడు చూసి మురిసిపోయేవాడిని. ముఖ్యంగా శ్రీ సి.నారాయణరెడ్డి గారి కవిత ప్రక్కన నాకవిత అచ్చయినపుడు ఆనందంతో ఎగిరి గెంతేసేవాడిని. 1977 లో నేను డిగ్రీ మొదటి సంవత్సరం చదువుతున్నప్పుడు ‘రావాలి నవ చైతన్యం’ అనే నా కవిత మా యస్.జి.యస్.ఆర్ట్స్ కాలేజి, తిరుపతి మాగజిన్ లో అచ్చయింది. మా తెలుగు లెక్చరర్ శ్రీ త్రిపురనేని మధుసూధనరావు గారు పిలిచి మరీ అభినందించి నన్ను ప్ర్రోత్సహించారు. 1981 లో ఆంధ్రాబాంక్ లో చేరిన తరువాత ఆంధ్రాబాంక్ త్రైమాసిక పత్రికలో క్రమం తప్పకుండా నా కవితలు, కధానికలు ప్రచురింపబడేవి. పలుమార్లు ప్రధమ బహుమతి లభించింది కూడా. కొన్ని కవితలు, కధానికలు తిరుపతి ఆల్ ఇండియా రేడియోలో చదివే అవకాశం దొరికింది. నాకవితలపై పద్మభూషణ్ శ్రీ సి.నారాయణరెడ్డి గారి ప్రశంసలు అందుకోవడం నిజంగా నా అదృష్టం.
ఈ నలభై ఏళ్ళలో నేను రాసిన కొన్ని కవితలను “అక్షర సుమాంజలి’‘ అనే పుస్తక రూపంలో పొందుపరుస్తున్నాను.
స్వామీ వివేకానంద ఎన్నో దివ్య ప్రబోధాలను అందించారు. వివేకానందుడు గొప్ప తాత్వికుడు. ఆయన దివ్య ప్రబోధాలను ప్రతి కవిత చివరన ఉద్ఘాటించాను.