आज दिवस माझा आजीच्या विषयी लिहायचं आहे. तिचा बरोबर संवाद करण्याचा. तसं बोलते तर नेहमी पण आज तो दिवस आहे ज्या दिवशी जन्म देणारी जरी आई असली तरी मिठीत घेऊन पापा देणारी माया करणारी आणि स्वतःच्या मुलांपेक्षा जास्त प्रेम करणारी माझी आजी होती.
आजी, तू जरी निघून गेलीस तरी तू आहे अशीच समजते कारण माझ्या हृदयात तुझे विशेष स्थान आहे आणि त्या तू गेल्यानंतरही आठवणी कायमचं राहतील. पण माहित नाही खास माझा वाढदिवसाच्या दिवशी मला जानवता की तू असून सुधा नाही आहेस. कारण ह्याच वेळी तू सहज निघून गेली होतीस. खरं तर, आजी आणि नात यांचे संबंध बहुतेकदा कुटुंबातील सर्वात अद्वितीय आणि विशेष बंधनांपैकी एक मानले जाते. भूतकाळाला वर्तमानाशी आणि वर्तमानाला भविष्याशी जोडणारा, पिढ्यान्पिढ्या पसरवणारा हा बंधन आहे.
आजींना सहसा कुटुंबातील मातृत्व म्हणून पाहिले जाते, त्यांच्या नातवंडांना शहाणपण, मार्गदर्शन आणि बिनशर्त प्रेम प्रदान करते. नातवंडे, त्या बदल्यात, त्यांच्या आजीच्या जीवनात आनंद आणि प्रकाश आणतात, जग आणि भविष्याकडे एक नवीन दृष्टीकोन देतात. म्हणून आजी तू ‘आहे’ आणि ‘होती’ ह्या शब्दांत कधी फरक ठेवला नाही. “दोन्ही समान आहेत”. या “आजी आठवताना...” पुस्तकात, आजी आणि नात यांच्यातील विशेष बंधन शोधू, हे संबंध कोणत्या मार्गांनी अनोखे आणि अर्थपूर्ण आहे याचे परीक्षण करू. आजी आणि नात ह्यांची हृदय स्पर्शी कहाणी... सहज निघून गेली तरी अजूनही आठवणीत जगत आहे.